De Vlaamse Q-music had laatst een heuse kleurwedstrijd georganiseerd rond meneer Konijn. Alle inzendingen waren beoordeeld en vandaag zou de winnaar bekend gemaakt worden. Voor deze gelegenheid was er een deskundige aangeschoven. Een geleerde op het gebied van kindertekeningen.
Voordat het blijde nieuws verspreid werd, besprak de presentator de punten waarop deze deskundige beoordeelde en uiteraard rees de vraag of je creativiteit al vroeg kunt herkennen en hoe dan. Tot mijn verbazing vertelde de 'kindertekeningengeleerde' dat creativiteit pas zichtbaar wordt op de middelbare school.
Ik had meteen mijn oordeel klaar. Je ziet toch of een kind goed is in tekenen? Sommige kinderen onderscheiden zich door hun creativiteit. Dat valt op. Of misschien moet ik zeggen: 'het viel mij altijd op.'
En toen kwam er een veeg uit de pan richting meesters en juffen. Zij breken de creativiteit van kinderen af.
De eisen die aan kinderen worden gesteld, dammen hun creativiteit in. Daardoor verleert het gros van de jeugd hun artistieke talenten in te zetten.
Vervolgens werd de winnaar gebeld.
Mijn commentaar borrelde op.
De geleerde bracht de moeder op de hoogte en vertelde wat de doorslag had gegeven. Juist het tekenen buiten de lijntjes, tegen de opvattingen van de leerkrachten in, en het zelf inkleuren van de tekening.
'Dat kind heeft hierdoor gewonnen'. Niet eens vragen naar de naam van het kind. De moeder vertelde die maar. Plaatsvervangend voor de nalatigheid van de expert.
Goh. Dat kind, klinkt nou echt kindgericht. Trouwens, van creativiteit in taalgebruik of woordkeus is hier geen sprake. De schoolse opvoeders mag je heus wel bekritiseren, maar zorg dan dat je in de belevingswereld van het kind blijft hangen.
Je kunt veel van leerkrachten zeggen.... (en dat doet men!). Blijf alleen met je handen af van hun aanpak.
Want hoe wil je creativiteit behouden als je zelf niet in staat bent om je te verplaatsen IN het kind?
Over talent gesproken...
