Vervangen… iets wat niet iedereen van harte doet. Er
komt veel bij kijken en het vraagt best wat van je.
Allereerst
de omgang met kinderen, lastige groepen en kinderen die bagage met zich
meedragen, in welke vorm dan ook.
Daarnaast omgang met collega’s, stagiaires, ouders en andere
betrokkenen. Dan hebben we het alleen nog maar over het sociale deel. Uiteraard
spelen andere dingen eveneens mee.
Denk
aan flexibiliteit in beschikbaarheid en reisafstand, het werken met
verschillende methodes, regels en routines, onzekerheid over je inkomen en de
vraag of je je werk goed doet. De collega die je vervangt spreek je meestal
niet.
Wil
je het goed doen, dan moet je je bewijzen. Wanneer je jezelf geen druk oplegt,
doen anderen het wel. Als mensen eenmaal weten wat je in huis hebt, gaan
verhalen snel de ronde en kun je zeker niet minder presteren.
Want
het gaat over kinderen.
Mooie,
kwetsbare kinderen met – in potentie – een gaaf karakter.
Dat
ervaar je met invalwerk. Evenals kennismaking met diverse onderwijsconcepten en
aanpakken, collega’s en scholen. Je wordt gewaardeerd door kinderen en
collega’s. Doordat je ze laat groeien.
Andersom
breng je zelf je eigen gereedschapskist mee: je ervaring, je manier van werken,
je expertise, je persoonlijkheid, je talenten en je eigen tools voor moeilijke
groepen… Uitdagend, dat zeker.
Zonder
kan ik niet. Saaiheid past niet bij mijn pakket aan vaardigheden.
Scholen
stimuleren dat trouwens. Af en toe wordt je bij een bijzonder project geroepen,
zoals een interventie voor probleemgedrag van een leerling. Fijn als het een
paar dagen of een week lukt. De volgende week zit je zonder werk. Want wat de
ene dag toegezegd wordt, telt een andere dag niet.
Ach
ja, wat kun je nou niet verwachten van invalwerk?
Vastigheid
dus.
