maandag 15 april 2013

Studenten en kinderen effectief begeleiden

Bij de begeleiding van stagiaires denk ik vaak weer terug aan mijn eigen studententijd. Wat me wel of niet verder heeft geholpen, hoe ik was als aankomend leerkracht en vooral de opmerkingen van begeleiders. Want daardoor valt of staat een stagiair (en de motivatie!). Bovendien: hoe we met kinderen omgaan is vaak een graadmeter hoe we met stagiaires omgaan. En dan bedoel ik het behoorlijk zwart-wit: positief of negatief.

Wat je vaak ziet in het onderwijs zijn of goede begeleiders met hart en oog voor de student. Of begeleiders die het beste voor hebben met een student, maar ergens door getriggerd worden. Natuurlijk zit het gros van de leerkrachten ergens tussenin.
Uit mijn eigen studententijd weet ik dat je het hardst loopt voor leerkrachten die:
* kritisch zijn, je veel opmerkingen geven, maar ook liefdevol zijn
* ook of juist je positieve eigenschappen benoemen
* eerlijk tegen je zijn en je niet aan het lijntje houden en
* je willen helpen, zolang jij maar eerlijk bent.

 Met strengere toelatingsvoorwaarden bij binnenkomst op de Pabo, een slechte werkgelegenheid op dit moment en de hoeveelheid aan bijkomende taken, moet je het echt zeker weten als je aan de Pabo begint. Aan de ene kant logisch, want je bent wel verantwoordelijk voor de ontwikkeling van kinderen waarbij je werkt met machtsverhoudingen. Natuurlijk, dan hebben we het niet over ouders die om het minste of geringste klagen, maar al die handelingsplannen, rapportgesprekken, afstemming van onderwijs op individuele kinderen, onderwijsvernieuwing zus en zo. Al met al: voor startende leerkrachten ligt de lat vrij hoog. Zeker als je eindstage niet langer duurt dan 6 weken.

Om aankomende leerkrachten niet te ontmoedigen (dus positief te houden voor het arbeidsintensieve vak) zou opbeurende feedback niet zo verkeerd zijn. En reflectie op het eigen handelen brengt ze nog verder.

En dat is juist net wat er niet gebeurt als de betreffende mentor er zelf al helemaal doorheen zit. Door al die extra zaken, waardoor men niet meer toekomt aan lesgeven en aandacht voor het kind. Echt een voorbeeld voor de student. Niet dus.
Nee, we gooien er dan nog maar een laag kritiek bovenop. Benadrukken de werkpunten van de stagiair, want dat zijn tenslotte zijn of haar valkuilen.

Jaja. Wel complimenteus naar de kinderen toe, voor studenten kan het er niet meer af. Hoe wil je ze dan nog vasthouden voor het vak? En hoe wil je ze bekwamen als je zelf het goede voorbeeld niet kunt geven?
In dat opzicht lijken stagiaires op kinderen: hoe meer je hun talenten aanwakkert, hoe beter ze presteren. Zolang je kansen creƫert, eerlijk bent, jezelf laat zien en een open communicatie handhaaft, tonen zij initiatief en doen hun uiterste best.
En vakbekwame leerkrachten willen we toch allemaal voor de complexe toekomst waarin Passend Onderwijs de boventoon voert?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten